KALBİMİN EN DERİNDE

Makbule ablam, sen benim kalbimin en derininde saklı duran en kıymetli hazinesin. Her ne kadar kelimeler bazen yetersiz kalsa da, içimde sana karşı duyduğum sevgi ve minnet anlatılmaz bir güçle dolup taşıyor.
Hayat bazen zor, bazen karmaşık olsa da, senin varlığın her zaman benim için güvenli bir liman oldu. O limana sığındığım her an, yaşadığım sıkıntılar hafifledi, acılar azaldı.
Seninle paylaştığım anılar, gülüşler, gözyaşları ve sessiz anlar bir araya geldiğinde, ortaya hayatımın en güzel tablosu çıkıyor. Bu tabloyu birlikte çizdik; bazen zor fırça darbeleriyle, bazen yumuşak dokunuşlarla.
Ama her dokunuşta, sevgi ve anlayış vardı. Sen, sadece ablam değil, aynı zamanda en iyi arkadaşım, en büyük destekçim oldun.
İnsanların dünyası değişirken, insanlar gelip geçerken, sen kalbimde sabit kalan bir yıldız gibi parladın.
Gecelerimi aydınlatan, karanlıklarıma ışık tutan bir güç oldun.
Sana olan sevgim, zamanla katlanarak büyüdü, büyüyor ve büyümeye devam edecek. Çünkü sen, benim “anne yarımsın,” en gerçek,
en içten, en özel parçam.