Senin adını anınca içim ısınır,
Sanki çocukluğumun güvenli kucağısın.
Gözlerinle huzur bulur gecelerim,
Seninle yan yana durmak bile
Korkusuz kılar beni bu hayatta.
Sen anlatmadan anlarım hâlini,
Kalbinin sessizliğini duyarım uzaktan.
Yorulsan da belli etmezsin,
Ama ben çözerim gözlerindeki yorgunluğu,
Senin suskunluğun bile şefkatli olur.
Bir tebessümünle dağılır hüzün,
Bir “iyiyim” deyişin bile umut taşır.
Senin varlığın, hayata bağlayan ip gibi,
Ne zaman düşsem sen kaldırırsın,
Senin ellerinde iyileşir kalbim.
Güzel ablam, sırdaşım, canım,
Sen sadece bir akraba değilsin.
Sen içime sığınan duanın cevabı,
Sen kalbimin en güzel yeri,
Sen annemin yokluğunda tamamladığım parçasısın.
Ne zaman kaybolsam bu hayatta,
Senin sesinle bulurum yönümü.
Senin varlığınla güç bulurum hep,
Ve işte bu yüzden diyorum ki:
Sen benim anne yarımsın, tek gerçeğim.