Kalemlerin uçları kırılır da bir gün.
Kalır bitmeyen duygular bize.
Kirpikler gözlere batar günbegün.
Eskir akşamlar, hayaller bile.
Tuzaklar içinde düşeriz yorgun.
Biter uykular çıkmazsak düze.
Parmaklar etlere takılır da solgun.
En feci hallerde görülür şüphe.
İnsan bu, dudaklar yalanlara vurgun.
Zihnimde çınarlar çıkmaz gündüze.
Kaldırım taşları soğuk ve suskun.
Aşk demi vurunca sinermiş söze.
MUHAMMET BARAN ASLAN