KALP GÜNLÜKLERİM #2

Tüm günü onunla geçirebilirim, tüm gün onun omzunda yatabilirim ya da omzumda yatsa rahatsız olmasın diye nefes alışımı kısıtlarım. Hani olur ya "bu yazdıklarımı keşke oda bilse" bu cümle hep umut doğurur insanda. Belki bir gün okur bunları da öğrenir diye umut vaat eder. Benim durumum da umut mumut kalmadı arkadaş. Bunları, hatta burada yazılanlardan da fazlasını biliyor. Biliyor ama hiçbir şey değişmiyor.

İnsanı üzende bu zaten hani değişmeyeceğini biliyorsun ya elinden bir şey gelmiyor içinde tarifsiz bir burukluk bir şey "çıt" edercesine heh işte o his insanların bir kere ölmediğinin kanıtı bence. Ona doluyum ve bu yüzden hıncımı yazılardan alıyorum. Bazen de şöyle olsun istiyorum onunla birlikte olabilen birinin yerinde olmak istiyorum. Çünkü ben ne kadar çabalasamda onunla bir türlü beraber olamıyorum bir daha.

Her şarkı onu anlatıyor her filmde o var. Aşk filminde kavuşamayan tüm çiftler biziz sanki. bunları sadece ben yaşıyorum işte bir sıkıntıda burada. Ben onun yokluğuna üzülürken o başkasının yokluğuna abayı yakmış durumda. Ama ben hep varım.. O yok. Onun gittiği her şehre peşinden bende gittim ama peşinden gittiğim şehirlerde de yok. Çünkü o hep başkaları ile bütün bende hep yarım ben varım ama biz denen bir olay yok.

SEVGİLER