KALP GÜNLÜKLERİM #5

Olgunlaşınca anlıyorsun. Meselenin sevgili kalıbında olmadığını. Artık kalıplara sığmadan özgürce, onun yanında, onunda senin etrafında olması da sana o ergen dönemlerinde sevgililik kavramında hissettiklerini hissettiriyor. Olgunlaşınca sevgililik kalıbının sendeki kısıtlamarı kalkınca omuzlarından yük alınmış gibi oluyorsun. Çünkü bir kalıba tıkışmak durumu yok. Tamamen özgür tamamen serbest... Bir kalıba göre değil, kendine göre yaşamayı öğrenmek bence hayata yeniden başlamak, sevginin ne demek olduğunu yeniden öğrenmek gibi.. İşte ben bunu onunla birlikte öğrendim...

Sustuğum şeylerde var. Her şeyde bir neden olduğunu biliyorum ve bu nedeni öğrenmekte hakkım. Bence bu hayatta kimsenin birinin hayatından ansızın çekip gitmeye hakkı yok. Kimsenin kimseye bu boşluğu yaşatmaya hakkı yok. Kimsenin kimseyi böyle bir durumdan ötürü ağlatmaya hakkı yok. Çünkü seviyoruz canımız yansa da yufka yüreğimiz ona karşı bir duvar kuramıyor. Sevgi su gibi her yerden geçiyor.. Her türlü akacak bir yatak buluyor....

Bakmaya doyamazdım, sesini dinlemekten bir an olsun sıkılmazdım. Sağ eli ile önüne düşen saçlarını hep düzeltirdi. Saçları o an esen rüzgarla ve onun saçını düzeltişi doğanın bir esrarengiz olayı gibi olurdu. Aşk her şeyi abartmaktan ibaret işte.. Aşk çıtayı hep en yükseğe çekmek olarak biliniyor. Sonra en yükseklerde yaşanınca bu aşk, yere çakılma şiddetide o derece yüksek oluyor. Bu hataya düştüm sanırım ne kadar yükseklerde yaşadıysak durmaksızın hala düşüyorum.... Ama bu sefer her şey güzel bu kez kazandım onunla beraber düşüyorum... Çakılmak umurumda değil güzelde bir yuvamız var ve çocuklarımız.... O saçını sağ eli ile düzeltmiyor artık çünkü ben ondan önce davranıyorum. Beklemeyi gram sevmezdim onun o muhteşem onun o sanat gibi gelişi olmasayadı....

SEVGİLER ( KURGU HİKAYEDİR )