KÂR-ZARAR HESABI

Bireysel muhabbetler evrenimizin kanayan yarasına tuz basabiliyor çoğu zaman ne yazık ki. Maddi,manevî ve fiziksel imkânlarım el verdiği sürece sokak hayvanlarını beslemeye çalışıyorum. Ve bunu yapmamın birazdan açıklayacağım kendimce sebepleri var elbet. Ancak,bu sebeplerden tek bir tanesi bile kâr-zarar hesabı içermiyor.

Geçen gün,bana bu konuda fırçalar atan,pis onlar elleme diyen,yaptığım yemekleri yemeyeceğini söyleyen bir yakınım,bir diğerine "hayvanları beslemek sevap mı?" diye sordu. Diğeri de "tabi,hem de çok " cevabını verdi. Sonra soruyu soran yakınım bana dönüp " oooo Mukadder,o zaman sen çok sevaba giriyorsun " dedi☺️. Işte benim,inançta karşı olduğum şey tam olarak bu. Bu kâr-zarar hesaplarını ne zaman rafa kaldırıp,yaratılış amacımızı kavrayacağız. Bas bas bağırıyorum,yeryüzündeki her canlıdan sorumluyuz. Onlara lütfetmiyoruz,sadece görevimizi yerine getiriyoruz. Tanrı bize maddi,manevi,duygusal ne veriyorsa,ona lâyık yaşamak ve hepsinin bize ait olmadığını kavramak gerekiyor. Mesela bir bilim insanının yıllarca bir konuda araştırma yapıp,doğru veriyi bulup insanlara ilettiğini düşünün. Sizce o,bunu yaparken ne kadar sevap kazanacağını mı düşünüyordur,yoksa elindeki imkanları kullanıp,onlara lâyık bir yaşam sürüp,o imkanların hakkını vermeye mi çalışıyordur. Oysa insanların beynini ve ruhunu doyurmak,karnını doyurmaktan çok daha değerlidir. Ve bu hesapların getirisi olarak dünya daha kötü,daha acımasız bir yer hâline geliyor. Herkes iki ibadetle sevap kotasını doldurduğunu düşünüyor olmalı ki,bencillik bu kadar kol gezsin. Bence başka bir açıklaması yok. Cennet neresi biliyor musunuz? O köpeğin,kedinin bakışlarında. Aç bir çocuğa verdiğiniz yemekte. Kimsesize verdiğiniz sevgide. İki güzel söz,iki güzel tebessümde. Cennet buralarda. Onu çok uzakta aramaya,hesaplar yapmaya gerek yok. Ve cehennem, bencilliğin olduğu her yerde. Her zaman dile getirdiğim gibi,yaratılış amacımızı kavramamız dileğiyle.