Sümbüller, laleler, nüliferler hepsi buram buram dolanıyor burnumda.
Gökyüzüyle bütün bütüneler.
Sıcak, soğuk, rüzgar demeden hepsi tenime vurup vurup birleşiyor.
Cıvıl cıvıl olan kuşlar, böcekler, kediler huzur doluyor.
Kafesinde durmaya mahkum olan kuş o gün teslim oldu.
Hayata..
Bir şekilde başardı, kalkanına teslim olmadı hayata teslim oldu.
Ağaçların içinde büyütülmeye mahkum olan böcek o gün teslim oldu.
Sümbüllere.
Kaya kadar sert olan ağaçların içinden çıkmayı başardı.
Çaresiz gözüken ama aslında bir o kadar güçlü olan kediler, o gün teslim oldu.
Kendilerine...
Bir çok şeyi teslim almak yerine teslim etseydik.
Teslim olurduk.
Biz birçok şeye geç kaldık aslında sevmeye, sevilmeye,saygı göstermeye, saymaya...
Çok hırçınlaştık, kaybettik.
Bu kadar..
Fazlası yok ya da eksiği.
Kaybetmeye mahkumsan kaybolma.
Tekrardan kazanmaya odaklan.
Sen gökyüzünün birer yıldızısın.
Ne gökyüzü olmadan yıldız bütün olur ne de yıldız olmadan gökyüzü.
Tıp ki kazanmak ve kaybetmek gibi.