Kelam ile Kalem Arasında

Kelam dökülür dudaklardan,
Fısıldar ruhun derin sırlarını.
Kalem titrer kağıt üstünde,
Her harfi bir dua, her çizgisi bir niyaz.

Düşünce kalır arada,
Ne söylenir, ne yazılır tam olarak.
O ince sessizlikte,
Gönül ile akıl birbirine dokunur.

Kelam akar nehri misali,
Ama kalem, sabırla kazır zamanın derinliğini.
Her hece, gizli bir ilahiye açılan kapıdır,
Düşünce, sırların gölgesinde saklanır.

İşte o aralık, o mübarek boşlukta,
Kelam ve kalem birbirine bakar.
Düşünce bir köprü olur Hak’a,
Ve insan, kendi özünde kaybolur,
Bulur kendini, kaybolur Rabb’inde.