haklısın, başka türlüsü mümkün olabilirdi... biraz senden biraz da benden, yapacak çok da bir şey kalmadı bu saatten sonra... görmeliydin, anlamalıydın, sen kadar ben de korkaktım, cesaretim kırıktı sana karşı... çok kez bir çok insana 'yokum' dedim, insanları terslemesi kolaydı ; kimseye 'ben varım ve burdayım' dememiştim işte onu söylemesi yürek isterdi, kulaklarım duymadan dilim söyleyecek kadar cesaretli değildi... Gözünün içine bakıp ‘anla!’ dedim, ‘ biz birbirimizi anlarız.’ dedim sessizce; kendimce anlaştığımızı da düşünmüştüm defalarca kez ! Aramızda gizli anlaşmalar vardı , kafa karışıklığı olmamalıydık birbirimize biraz daha beklemeliydik, biraz daha ... Gözümün önünden geçen kaç sahnede aynı gelecekteydik , aynı sessizliğimizleydik, senin yüzünde her zamanki donuk gülüşün ve derin bakışların , benimse hiç görmediğin sessiz gülücüklerle seni tastikleyişlerim , başımı omzuna koyduğum huzurum vardı.. öyle işte senin basit bir keşke cümlesine topladıkların bana bunları bıraktı gitti ama ben keşke demiyorum,' nasipten öteye yol çizilmezmiş, kısmet değilmiş, bundan da öğrendiklerim oldu' diyorum...