KEŞKE

Keşke geleceğimizi bilebilseydik. Bizi nelerin beklediğini,nelerle mücadele edecek,nelerle şımaracağımızı bilseydik. Keşke bu kadar güçsüz olmasaydık. Bu kadar konfor düşkünü,bu kadar bencil. Keşke düşünerek,ağlayarak tüm sıkıntılarımız,sorunlarımız çözülseydi. Keşke sevdiklerimiz de bizi gerçekten sevebilselerdi. İlişkilere çıkarlar bu kadar eşlik etmeseydi. Bir zamanlar aşığım dediğimiz insanlar,keşke aşık olduğumuz zamandaki gibi kalsalardı. Ya da biz bu kadar kör bakmasaydık. Keşke,başkalarının deneyimlerinde bu kadar kendimizi bulmasaydık. Onların sıkıntılarını bu kadar içselleştirip,bu kadar empati kurmasaydık.

Hayat,hangi türlü daha kolay olurdu? Geleceğimizi bilerek,aşık olmayarak,empati kurmayarak,bencilliği,beklentileri bir tarafa bırakarak. Zira,ben böyle çok zorlaniyorum da. En çokta beklentiler yoruyor. Seviliyorum zannedişler. Sorun yok gibi davranışlar. Herkesin sıkıntısını içselleştirip,kendimi,onların yerine koyuşlar. Hangisi daha zor? Ben şimdi çok zorlanıyorum da. Kolay yolunu bilen var mı?