KEŞKELER

Değeri yoktu hiçbirşeyin. Bazen herşeyi unutup başka şeylere dalıyordum. Dertler ve gözyaşları köşem vardı ya hani işte o köşeme çekiliyordum. Yine öyle bir gündü. Dargın, kırgın paramparçaydım. Sanki kanatları kırık bir kuştum da uçmaya çabalıyordum. Ama bir türlü beceremiyordum işte.Sonra yine sen geliyordun aklima sanki bütün herşey seni hatırlatıyordu bana. Aslolan herşeyde bir sen vardın zaten. Yalnızdım anne. Sen yoktun ya ağlarken başucumda. Ve yine sen yoktun ya hani ben ne yapacağımı bilmezken.Keşke dedim ben bugün. Hemde öyle bir keşke düştü ki dilimden. Dilime gelene kadar içimdeki herseyi parçaladı geldi işte. Kocaman bir KEŞKE ye sığdırdım tüm yaşadıklarımı.Aslında sığmıyordu da anne. Taşıyordu an an...
Neden yoksun ki şimdi şuan.
Benim sana kalbim kadar ihtiyacım var Anne.
Şu hakimiyeti bende olmayan soluğum bana nasıl da meydan okuyor.Boğazımı kesip atmıyor da tek seferde, can çekiştiriyor inceden inceye. Zaman şuan her zamandan daha da çöküyor üstüme kara bulut misali. Yağmuruysa gözlerimden serpiliyor.