Ki sen ki ben farkeden tekşey ne sen ne ben

gerçekler bugün sesini çığlık eşliğinde duyurdu. Gözlerim görmüyor, kulaklarım işitmiyor, hislerim canlanmıyor. Sen yoksun, uzaktasın ya ben ölüden farksızım. Bedenim ayakta, Zihni’m baygın. Sen yoksun, sadece bakıyorum sana öylece uzaktan , sen durgunsun, ben ise Yorgun’um . Şunu açıkla lütfen; bendeki sen korkusunun yükü neden bu kadar ağır. Oysa hayatımda dahi değilken, yüreğimde neden bana ait değilmiş gibi bir tavır, var. Ben seni rüyamda görmekten yoruldum, neden gözlerimle göremiyorum. Ben sevmekten yoruldum , neden sevilmiyorum. Neden; çok severken, çok korkuyorum.... İslam KARAGÖZ