Kimse Sormadı

Bana “güçlü ol” dediler,
“Sabret” dediler…
Sanki güç, içimde hiç kırılmayan bir taş,
Sanki sabır, tükenmeyen bir zamanmış gibi.

Kimse sormadı,
Bu yük omuzlarıma ne zaman çöktü,
Bu suskunluk kaç geceyi uykusuz bıraktı,
Bu gülüş kaç defa yarım kaldı.

Herkes dayan dedikçe
Ben biraz daha sustum,
Biraz daha içime çöktüm.
Çünkü güçlü görünenlerin
Ağlamaya izni yok sanılır.

Oysa insan,
En çok da “iyi misin?” sorusu eksikken yorulur.
Bir cümleyle toparlanır bazen,
Bir bakışla hayata tutunur.

Bana güçlü ol dediler…
Ama kimse sormadı:
Daha ne kadar dayanabilirsin?
Sen… gerçekten iyi misin?
Ve belki de en ağır yük buydu:

Anlatacak çok şey varken
Kimsenin duymaya niyeti olmaması.