Kimse Tanıdığın Gibi Kalmaz

Kimse tanıdığın gibi kalmıyor,
Bir bakıyorsun gülüyor, içi sıcacık,
Bir bakıyorsun susuyor, gözlerinde buz gibi donukluk.
Zamanın elleri öyle bir değiştiriyor ki insanı,
Sanki varlığın, kendi geçmişini unutuyor.

Dün dost sandığın, bugün yabancı bir yüz,
Sıcaklığı yerini soğukluğa bırakıyor,
Ve sen anlamaya çalışıyorsun,
Nerede kayboldu o tanıdık bakış, o sıcak sözler?

İçimizde taşınan hayallerin bir kısmı
İçimize dönüp kendimizi hatırlatıyor,
Ama insanlar… insanlar değişiyor,
Ve her değişim, sessiz bir yara bırakıyor.

Kimse tanıdığın gibi kalmaz,
Hayatın ritmi öyle hızlı ki,
Dostluklar, aşklar, hatta kendimiz bile
Bir bakıyorsun başkalaşmış, başka bir formda.

Ama işte bu yüzden değerli o anlar,
O sıcak bakışlar, o samimi gülüşler,
Çünkü biliyorsun ki, bir daha aynı kişi olmayacak,
Ve bir daha aynı hisleri paylaşmayacaksın.

O yüzden sevin, sevginin sıcaklığını paylaş,
O anda yaşa, anı tut, gözlerindeki ışığı yakala,
Çünkü kimse, tanıdığın gibi kalmıyor,
Ve her değişim, hem bir kayıp hem bir armağan.

Bir bakıyorsun sıcak, bir bakıyorsun buz gibi…
Ama hayat devam ediyor, ve sen,
Her değişen insanın izinde büyüyorsun.