Çoğu yazdıklarım "aşk" üzerine yazılan şiirlerdi..
Fakat şu sıralar yazılarım ile kendi içimle dertleşmek istiyorum..
Ne çok insanlar görüyorum..
Her gün yanlarından geçtiğimiz, ayak izlerini takip ettiğimiz tanımadığımız tanık olduğumuz insanları yargılıyoruz..
Ve hiç bilmediğimiz o insanı zayıf kalan tarafımızı onun üstünden vuruyoruz..
Çünkü görmemek istediğimiz bizim üzerimizden değil de hep kaşrı tarafta kalsın istiyoruz..
Ne kadar da farklıyız oysa..
Kendimize ait kimse de olamayan bir ruh var içimizde, düşünsenize sadece size ait bir beden, sadece size ait bir ruh, ve hiç kimseye benzemeyen sadece sizin yaşamanız için size ait olan bir adet kalp..
Hep daha fazlasına gerek duyuyoruz..
Bu yüzden her insan farklı, düşünceler ve zihniyetler aynı olabilir, ama ruh ve beden benzerlik içerisindedir bir değildir.
Başka ruhların anahtarlarına değil sen kendi ruhunun anahtarına teslim olmalısın.
İnsan için hiçbir olay, zaman geç değildir..
Sadece vakti değildir..