KİTABIMDAN İLK KESİT

Başkaları için yollarından ,hayallerinden ,kendinden vazgeçen insanlar daima mutluluğu ikinci planda yaşarlar . Sizinle öyle bir yolculuğa çıkacağız ki dönmek için gözyaşlarınızı feda edeceksiniz . Pişmanlıklarla dolu bir hayat , süregelen bu düzeni yıkmak adına savaşan ama bir türlü kendini bulamayan insanlar farklı kalplerde hep yalnız kalacaktır . Çok küçükken ölümün soğuk yüzüyle tanıştım . Sevdiklerimi bir bir kaybederken ne olduğunu dahi anlayamamıştım . Küçüktüm ama hep büyük gibiydim . Hani bir şeyi çok isterseniz ama o sırf siz istediniz diye olmaz ya işte ben hayatta sevdiklerimin hep yanımda olmasını istedim . Ölmek demişken fiilen ölümleri zorda olsa kabul edebiliyorsun . Allah tarafından gelen her şey başımızın üstüne çünkü. Ama yaşarken her gün sizin gözünüzde ölenleri ne zaman, ne de hayat unutturamıyor ,alıştıramıyor . Arkasına sığınacağınız sonsuz güvenin ,gölgesine saklanacağınız o çınar sizin üzerinize düşerse ne yaparsınız ? Unutmak isteyip de bir türlü unutamadıklarımız , bağlanmak isterken kopmak zorunda kaldıklarımız ve bir türlü affedemediğimiz onlarca ölünün , en önemlisi kendini bir yere koyamayanların keşkeleri ile dolu bir serüvende yalnız kalmış hayatlar içindeyiz …
Binlerce keşkelerimiz var içimizde saklı kalan . Bazen yanlış yapılmış kariyer planlaması , bazen yanlış seçilmiş eş , bazen de yanlış hayatlar ve nicesi … Bazen geri dönüşü olmayan hatalar ,geri dönüşü olmayan yollara sebep olur. Ve bu seçimlerimize, hatalarımıza ,hareketlerimize hep bir keşkeler sığdırırız . Geride bırakmak istediğimiz düşüncelerle kaplı bir geçmişi hatırlamak ,defalarca aynı hatayı yapa yapa yine kendi düşünceleriyle boğulmaktan kurtulamayan ,iç sesindeki geçmişe üzüntülere kapı açmış bekleyen ümitsiz dolu bakışlar . Hani o kapıdan biri geçse tüm ömrümü önüne serecek kadar pişmanlık içerisinde olan duygular .
Hani sürekli pişmanlıkları ,üzüntüleri hayal kırıklığını ve tüm yaşanan acı şeyleri insan unutmak ve keşke demekten kendini almak istiyor ama alamıyor . Acı insanı olgunlaştırır, kalpte çocuk gibi ağlarken dışarıya hep bir olgun olursunuz . Öncelerde hayatıma giren ,zararı dokunan herkesten şikayet eder . Kendimi hiç affetmezdim . Keşkelerin yada geleceğin bir önemi olmadığı bu dünyada . En başta ölüm diye bir gerçek varken ,yapılan hataları geçmişte yaşananları ve gelecek kaygısını sürekli zihnimizde bocalıyor , hayatımızı bu uğurda yok ediyoruz . Keşke ,keşke ,keşke bu kelimeyi hayatımızda o kadar çok sık kullanıyoruz ki her anımızda , her olan olayda bu kelime üzerine yoğunlaşmış zihnimiz .
Bir yerde okumuştum . Radyoda ki cızırtıyı duymadan güzel bir şarkıya ulaşamazsın . İşte hayat da tam böyle . Bi şeyler için keşke diyeceğiz ki geleceğimizin , bugünümüzün , yarınımızın tevekkülünü , sabrını ,kıymetini bilelim . Tecrübelerimizi arttırıp yolumuza sağlam adımlarla ilerleyebilelim . Keşkeler de bir tecrübedir hayat yolunda . Çamura düşeceksin ki bir daha çamur görünce dikkat edesin.
Şimdi sizlere bir örnek vereceğim . Kelebekler . 1günlük hayata dayanan , onca emeğe karşı gelen canlılar . Kelebekler uzun bir süre koza örer sonra o kozada tırtıl olarak yaşarlar , kozada sıkılan tırtıl hemen kelebek olmak ister ,artık sabrı kalmaz . Dışarıya çıkınca gerçek hayatla karşılaşır ve o sıkıldığı kozaya geri dönmek ister ama artık bir daha bu mümkün değildir. Ve sürekli keşke hep tırtıl olarak kalsaydım der . Hem daha çok yaşardım diye yakınır durur . Bir günlük ömrünü keşkeyle geçirir. İşte bu yüzden keşke demektense ,tüm ömrümüzü böyle geçirmektense ,keşkelerimizi ders olarak almalı ve hayatımızı etkileyecek duruma getirmemeliyiz .

EBRU BOZKURT