KIYMET BİLMENİN ADI: SEN

Hayatta bazı insanlar vardır;
Onlara gözün kapalı güvenir, sırtını yaslarsın.
İşte sen, o sayılı insandan birisin benim için.
Seninle konuşurken hiçbir şeyi saklamam.
Senin yanında zayıf hissetmem,
Çünkü sen beni zayıflıklarımla da sevdin.
Seninle olmak, insanın kendini güvende hissetmesi gibi. Bu hayatta çok az şey bu kadar huzur verir insana. Ve ben o huzuru sende buldum,Senin gibi birini tanımak,
Benim için en büyük şanslardan biri.
Senin gibi biri hayatıma girdiğinde anladım;
Gerçekten insanın kalbine dokunanlar çok azdır bu hayatta. Sözlerin, davranışların, bana verdiğin güven. Hepsi birden ruhuma nefes oldu.
Seninle birlikte yürüdüğüm yollar daha aydınlık,
Seninle attığım adımlar daha sağlam.
Hayat bazen zor, insanlar bazen yorgun...
Ama sen her zaman umut gibi geldin bana.
Senin varlığın, karanlık gecelerime doğan bir güneş gibiydi. Hayat kalabalık gibi görünürken bile insan yalnız hissedebilir. İşte böyle zamanlarda kalbimin sessiz bir köşesinde hep sen vardın.
Senin varlığın, dışarıdan bakıldığında sıradan gibi görünse de içimde tarifsiz bir yer edindi.
Bazen sustuğumda sen konuştun, bazen düştüğümde sen kaldırdın. Ben sana anlatmasam bile, sen kalbimin en kuytusunu duydun.
İşte bu yüzden sana “abla” demek yetersiz kalıyor.
Sen, benim sığındığım bir liman, sarıldığım bir güvensin. Hayatta çok şey yaşadım, çok kişi tanıdım… Ama kimse senin gibi olmadı.
Biraz dostluk, biraz annelik, biraz sırdaşlık…
Ama hepsinden en çok senin samimiyetin kaldı aklımda. Sen sadece bir rol üstlenmedin hayatımda, Sen her şey oldun bana.
Düştüğümde kaldıran,
Kırıldığımda sarılan,
Sustuğumda anlayan…
Seninle her şey daha anlamlı,
Dünya bile biraz daha yaşanılır.
Senin güldüğün anlar, benim içime ışık gibi doğar.
Senin gülüşün sadece bir ifade değil,
Bir kadının içindeki sonsuz gücün, zarafetin ve yüreğin yansıması. Sen bazen en zor zamanlarda bile gülümsemeyi bildin. İşte bu yüzden sana hayranım. Çünkü ne olursa olsun pes etmedin.
Çünkü o gülüşün arkasında koca bir savaş vardı.
Sen güldükçe ben umutlandım,
Sen güçlendikçe ben inandım.
Bir insana değer verirsin, kıymet bilirsin…
Ama karşılığında her zaman aynı değeri göremezsin. Sen bana hem değer verdin, hem kıymetimi bildin. Ne zaman arkasını dönen biri olduysa hayatta, Sen yüzünü çevirdin bana.
Ben unutsam da kendimi,
Sen hep hatırlattın kim olduğumu.
İşte bu yüzden senin kalbindeki yer,
Benim için hiçbir şeyle kıyaslanamaz.
Sen kıymet bilen ender yüreklendensin.
Zaman geçti, mevsimler değişti, insanlar geldi geçti. Ama sen sen hep yanımdaydın.
En kötü zamanlarımda,
Her şey üzerime yıkılmışken,
İçimde kopan fırtınaları en iyi sen duydun.
Ben ne zaman yorulsam,
Sen yorgunluğumu almaya koştun.
Bir sözünle, bir bakışınla içimi ısıttın.
Dostluk başka, kardeşlik başka,
Ama seninle kurduğum bağ bambaşka...