İnsanlar çok bencildir.
Hiçbir şeyi yaşamadan anlayamazlar ya da en değerli eşyasını kaybetmeden kıymet bilmezler.
Mesela acının doruklarına kadar hissetmesi gerek ki keşke demeyi o zamana öğrensin.
Hiç bir zaman adımlarımızı sonunu düşünmeyiz hep bugünlerin adımını düşünürüz yarınların adımı yoktur.
Oysa ki birkaç adımdan sonra pişman olan da biziz adım atmaya devam eden de biziz.
Nasıl ki şu kalbi kıran da biz.
İyileştiren de bizsek..
Tükettikçe tüketende biziz.