Kıymetli Dost, nasıl başlasam bilemiyorum. Evde ölüm sessizliği var, karşı binadaki büyük yazının ışığını söndürmüşler, ağaçlar dahil sokakta hareketli hiçbir şey yok. Saat 02.48. Yani bu söylediklerim saati söyleyince normalleşmiştir. Kitap okurken uyuya kalmışım, muhtemelen annem başımın altından almış kitabı yoksa kesin uyanırdım. Şimdi uyandım, cevap vermem gereken bir sürü mesaj gelmiş. Saat 22'de yazanlar 24'de görünce yaz demişler. Uyuyakalmışım mı diyeceğim, öyle dedim. Dün de böyle oldu. Bugün uyumayayım diye yastığımı kaldırdım ama taştan yumuşak her yerde uyuyabildiğim gerçeğini unutmuşum. Bu da iki olsun bir daha yatağımda kitap falan okumayacağım. Bugün de yazmasam iki gün olacaktı, öyle olsun istemedim, yazıyorum.
Aslında onikiye kadar kitap okuyup sonra seni arayacaktım, malûm evler sessizleşmiş olurdu o saatte. Gel gör ki saat onu görememişim bile. Şimdi ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Bir kahve yapıp geçip otursam, olmaz. Uyusam sabah çok erken kalksam bile çok uyumuş olurum. Hem sana yazmak istediğim şeyler vardı. Ancak şimdi yazamam galiba. Kitapta Osmanlıda açılan gayrimüslim okulları vardı, nerede-ismi-kız mı yoksa erkek okulu mu olduğu her şeyiyle yazıyordu. Ordan sonrasını okuyamadım ama rüyamda bir sürü manastır gezdim. Bilmiyorum ama onlar gerçekteki halleriymiş gibi geldi bana. Ya da rüyalar her zaman gerçek gibidir zaten. Bazen gördüğüm şey karşısında rüyada bile 'bu gerçek değil' diyorum. Rüyada bile mutlu olamıyorum bazı şeylere. Neyse. Bu saatte anca rüyadan ve uykudan bahsedebilirim sana. En iyisi uyumak. Belki kitabın okumadığım sayfalarını da görürüm, bakarsın Abdülhamid ile Mekke demiryolunun projesi için masaya otururuz. Ya da istediğim rüyaları görürüm. İnsan neden gerçek olmayan şeyleri görmek ister ki? Psikologlar bunun da açıklamasını yapmışlardır. Muhtemelen hayatta gerçek olmasını istedikleri şeyleri görürler ve isterler demişlerdir. Evet öyle. Gerçek olmasını istediğim şeyler var, rüyası bile beni mutlu eden şeyler. Ancak anlatmam mümkün değil. Bugünkü olaylı programdan haberin vardır. Mahkemeye de dört günden az kaldı, tedirginim. Velhasıl kıymetli dost en iyisi uyumak. Gecen hayır olsun. Muhtemelen sabah okuyacaksın bu yazıyı, o zaman günaydın demeliyim
Yüreğin esen kalsın. Sabahın kuşları pencerende cıvıldasın.

18.08.2019