Kıymetli Dost;
Oysa gece tam yarısıdır bir günün ve insan daha güçlüdür gündüzden diyorlar. O halde bana yorgunluğumu açıklar mısın? Neden bileklerimdeki güç zayıflıyor, neden sayfanın sonuna gelmeden kapanıyor gözlerim, neden gün boyunca kürek kürek toprakla örttüğüm zaaflarım tekrar gün yüzüne çıkıyor, susmuyor kalbim ve vicdanımla girdiğim savaşı bırakmama rağmen neden hâlâ kan kaybediyorum? Çok mu fazla sordum?
Artık bir savaş yok ortada. Sana mağlubiyetimi ilk kez buradan ilân ediyorum. Kafama koyduğumu bu sefer yapamıyorum kıymetli dost, ilk defa kendime mağlub oluyorum. Kalp de insanı mağlub edermiş, onu öğrendim. İnsan, içinde cehdeder ama dışarıya çıt çıkaramazmış. Neyse, tatsız konular bunlar. Belki de sıkıldığın...
Hava oldukça serin, şehrimizin bunaltıcı sıcakları elinde çantasıyla kayboldu yürüdüğüm sokaklarda. Şimdi eylül iç ferahlatan yüzünü gösteriyor bize, son günleri yine matem havasında; "dışımız günlük güneşlik, içimiz eylül eylül sonbahar" olur. Beni bilirsin, adına mısralar dizeceğim eylülün. Benden aldıklarını ve bana verdiklerini mısralara dizip hediye edeceğim eylüle. Sonra ilk heyecanlarımın adını eylül koyacağım, ilk mağlubiyetimin adını da öyle. Yürüdüğüm vakit yoluma çıkan herkesten içimdeki eylülü saklayacağım. Gözlerimden okunur korkusuyla bakmayacağım kimsenin gözlerine. Uzunca yazmayacağım, sadece üç nokta koyacağım satırlarıma. Adı eylül... Adı hüzün... Adı mağlubiyet bu ayın.
Sana çatıdan yazmak ve seni birkaç dakikalığına çocukluğuna ışınlamak isterdim, ancak şimdi çarşafımın ciğerlerime dolan mis gibi kokusuyla yazıyorum. Çok yorgunum ve güç bulamadım kendimde. O zaman dediğimiz gibi 'dışardan biri görse :) '
Kıymetli dost, yağmurlar başlayacak ve soğuklar elbette. Caddeler hep çamur, burnum az sonra düşecekmiş gibi buz kesecek yine. Sonra kalın hırkalar, boğazlı kazaklar çıkacak dolabın üst rafından, spor ayakkabılarımdan vazgeçip botlara geçiş yapacağım. İyi ki tam kış yaşamıyoruz, yoksa ne olurdu bilemiyorum. Şimdi tam ortasındayız mevsimlerin, bence kıymetini bilelim. Biri 'eylül sanattır, diğerleri mevsim' yazmış. Bugünkü gökyüzünden sonra hak verdim bu söze.
Gözlerime hakim olamıyorum, gittikçe komik bir hâl alıyor yazdıklarım, farkındayım.
Neyse, yarının güneşine söyleyecek bir çift lafım var:
Yüreğimde buzlaşan büyük zaaflar var. İlk ışıklarınla erit en soğuk taraflarımı. Eriyen zaaflarımın berrak akan suyuyla yıkansın yüreğim, tertemiz olsun.

Yüreğin hiç kirlenmesin kıymetli dost. Güneşin taze ışıkları pencerenden eksilmesin.

16.09.2019