Kıymetli dost, serin bir yaz akşamı. Bugün iyiyim. Daha doğrusu artık bazı şeyleri herkes kadar düşünmek zorundayım, ne kadar olur bilmiyorum, yarın güneşin doğuşuyla belli olur. Biliyorum inanmadın, açıkçası ben de inanmıyorum.
Kuşlara gittim bugün. Arkadaşım 'ah senin kuş sevdan dedi, yarım saatte kaç konu ilerlerdik.' İyi ki dedim uzakta değil yerimiz, yoksa gelmezdin. Ah benim deli sevdalarım, kitaplarım, kalemlerim, defterlerim.. şimdi de salıncaktan yazıyorum sana. Aliyi zorla indirdim aşağı, dondurma alırım sana dedim. Çocuk muyum abla ben dedi. Bence fena teklif değildi, ben hemen razı olurdum oysa ki. Neyse indi. Dondurmanın azizliği falan değil, Samet çağırdığında gidiyorsun, tamam inmiyorum deyince kabul etti. Bahçemizde kaç senedir bu salıncak var, ben üçüncü defa biniyorum. Parktakilerde çocuk emniyeti var hiç güzel değiller. Gelseydin ben emniyetli salıncakta sallanmaya razı olurdum kıymetli dost, sadece biri normal çünkü. Olsun sen yine de gel, ben sallanmasam da olur. Birinci katta oturan teyze bize bakıyor. Burda ışık yok nasıl gördü bilmiyorum. Şimdi babamı ilk gördüğü yerde söyler 'sizin kız salıncakta iyi sallandı gece gece' diye. Balkondan kalkmadığından mobese gibi her şeyi görüyor, ne desem ayıp en iyisi yazmamak. Bu arada annemin staj diye beni tehdit ettiği şehir dışına çıkmalarıymış. Küçük prensimizide alıp gittiler. Babam pazar gününe döner ama annem kalacak biraz. Bu staj değilki direkt master programı. Üç kişi artı babam. Babam pantolonlarımda çift çizgi istemiyorum dedi. Şimdiye kadar hiç pantolon ütülemedim. Alininkileri saymıyorum çünkü onlarda çizgi falan yok. Annem çaktırmadan bitişiğimizdeki kuru temizlemeye ver ütülerler dedi. Bu yemek öğrenmeye benzemezmiş, çift çizgi olursa babam çok kızarmış. Hiç ütü yapmadığımı duysa da kızar. Ben o kadar zor olacağını düşünmüyorum, en fazla iki çizgili giyer ne olur ki :)
Kıymetli dost, bakma böyle yazdığıma. Gündemden yazmamak için yazıyorum bunları. Üzüldüğün şeyleri bir daha hatırlatmama gerek yok. Eğer yazmazsam bil ki üzülmek ve seni üzmek istemedim o gün. Bir günde gözlerim yaşarmadan uyumak istedim. İnsanların kanla karışık yaşadığı bir devirde gözlerimin yaşarmasına dem vuracak kadar biçareyim.
Sen de olmasan daha da ağır olur bu asır. Her bir şey alacağını söylediğinde boşver kitap alırsın diyordum. Bugün sen öyle dedin bana, her şey eskiyecek ama kitaplar değerlenecek dedin, pişman olmayacağız dedin aldığımız kitaplara, tamam biz yine kitap alalım. Bundan annemin haberi olmasın yeterki. Kargo adresine direkt dükkanı yazıyorum. Annem evde yer yok deyip çok kızıyor, artık haklı. Adana'da kitap sektörü sıfır. Bırak kitapçıları kütüphanede bile istediğim kitaplar yok. Yoksa ben de bu kadar almak istemem. Kitap almaya ara verip doğu ekspresi diyorum ki ayın başında elimde kitap kalmayınca yine alıyorum. Babam bilinç serisini görünce bunları idareli oku dedi. Aklıma geldikçe yüzüm gülüyor. İdareli oku da nedir? Zaten sene içinde okuyacağım onları, başlamadım hiçbirine.
Neyse kıymetli dost, şimdi yukarı çıkıyoruz der yanımdaki. Ben bir şiir açıp sallanacağım. Belki sallanırken kalbimdekiler dökülür yere, inan bakmam hiçbirine, beni yordunuz deyip geçip giderim üzerlerinden. Kıymetli dost, iyiyim. Çocuklar ne kadar iyiyse bu dün
yada, kadınlar tek başına bahçeye dahi inemiyorsa işte o kadar iyiyim. Haber bültenleri kadar iyiyim kıymetli dost. Mutluluğum yarım saatlik sallanmak kadar.

23.08.2019