KONFOR ALANI

Konfor alanı, bilimsel bir tanımla; İnsanın kendini halihazırda aşina hissettiği bir ortamda, her şeyi kontrol edebildiği yanılgısına düştüğü ve kendini rahat hissettiği psikolojik evredir.
Peki konfor deyince bizim zihnimizde neler canlanır? Mesela; rahat koltuğunda televizyonun karşısına uzanmış, önünde çayı ve atıştırmalıkları olan bir insan gelir gözümüzün önüne. Ya da bunu sıkça yapıyorsak kendimizizdir gözümüzde canlanan.

Kulağında kulaklıklar ile müzik dinleyen, aynı zamanda internette sörf yapan insan. Bu genelde genç kuşakların aklına gelen konfor alanı modelidir.
Tüm günü çalışarak çabalayarak geçirdiğimizde; yukarıda söylediklerimizi yapmamız, dinlenmemiz acısından bir parça hakkımızdır. Kendimizi keyif alacağımız şeylerle bu şekilde ödüllendiririz çoğu zaman. Peki ya tüm gününü konfor alanı içerisinde geçiren insanlar?
Bu insanlar ne yazık ki genelde bir hedefi olmayan, çabalayıp bir şeyler üretmekten hoşlanmayan, her şeye sürekli bir mazeret ileri süren tiplerdir. Ne yattıkları ne kalktıkları saat bellidir; yeme içme düzenleri yoktur; değişikliklerden hoşlanmazlar; aynı şeyleri yemeyi içmeyi ya da haftalar aylar sonra çıkıp bir yerlere gidecekse her zamanki ortamına gitmeyi tercih ederler.
Bir amaçları olmadığı için sürekli geçmişte takılı kalırlar. Gün içerisinde; televizyonun karşısına oturup sürekli ona yapılan haksızlıkları sayıklar, sürekli sorunlardan bahsederler ama çözüm için hiç bir çaba içine girmezler.
Kendilerini aşağıya, derinlere çekmeyi başardıkları gibi karşı tarafı da aşağı çekmeye çalışırlar. “Bana da şu imkanlar verilseydi ben de şimdi nerelerde olurdum ama kaderim buymuş. “ deyip kurban psikolojisi oynayarak, monoton hayatlarını daha da monoton hatta yaşanmaz hale getirirler.
Konfor alanından çıkmak için küçük adımlarla atılım yapabiliriz. Meselâ; gün doğmadan uyanıp sabah namazımızı kılabilir, seher vaktinin verdiği o huzur içerisinde günümüze bereketlendirmeyi sağlayabiliriz. En son ne zaman yaptığımızı unuttuğumuz spora başlayabiliriz.
Bir işimiz yoksa bizim için en uygun ya da mesleğimiz olan konuda araştırma yapabilir, iş başvurusunda bulunabiliriz. Sınavlara hazırlanıyorsak; günlük, haftalık ve aylık planlar yaparak dersimize çalışmaya başlayabiliriz.
Hobi olarak yeteneğinizin olduğu bir kursa gidebiliriz. Kâr amacı gütmeyen bir vakıfa üye olup, orada aktif olabiliriz. En önemlilerinden biri de; kitap okuma alışkanlığı kazanabiliriz.
“Ohooo bunların hepsini aynı anda yapmak imkansız!” diyebilirsiniz. O zaman en basit olanından, minimum düzeyde başlayabiliriz.
Yaşam hakkımız yalnızca bir kere verildi. Onu da en insani şekilde geçirmek hem kendimize, hem çevremize hem de Yaradan'a olan borcumuzdur.