KÖRELDİK!

Yalnızca üstümüzü başımızı, evimizi, eşyalarımızı yeniledik
Ya özümüzü, kendimizi ne kadar düzenledik!
Hep giyinip süslenip gezip eğlendik
Öz benliğimizi cisimden ibaret bildik
Oysa ki biz imtihana tâbi idik!
Bir şeyler bilip te anlatmaya çalışana: “ Şimdi onları açma, daha genciz!” dedik.
Kendi günahımıza kılıf uydurup: “Namaz kılanları da gördük, onun gibi kapanacağıma hiç kapanmam" deyip nefsimize yenildik.
Hakiki kul olmanın sorumluluğundan kaçıp günahlara yöneldik
“Ölüm gence yaşlıya bakmaz" der büyükler, buna ne kadar kulak verdik!
Genç yaşta Rahmet-i Rahman’ a uğurladıklarımızın ardından ömrün kısa olduğunu söyleyip dünya telaşına devam ettik.
Ve nihayetinde biz köreldik azizim, köreldik!
Ruhumuzu aç bırakdıkça daha da köhneleştik
Bu imtihanı biz dar-ı dünya ile sınırlı zannettik
Oysa burası bir misafirhane idi, geçip gidecektir!
Nitekim de öyle oluyor... An be an ömür tükeniyor... Her saniyemiz bizi dar-ı bekâya yaklaştırıyor...
Sefer vakti gelmeden, gel de ahiret azığını hazır ededur ey dost!


"Dünya bir misafirhânedir. İnsan ise onda az duracaktır ve vazifesi çok bir misafirdir ve kısa bir ömürde hayat-ı ebediyeye lâzım olan levazımatı tedârik etmekle mükelleftir."
(Bediüzzaman Said Nursi)