KOSKOCA ÇINARLAR

Geçen yazılarımda annelerin kıymetinden bahsetmiştim... Bugün ise çınar ağaçlarına değineceğim. Kendi babamı anlatacağım. Babannemin yanına gider karşısına oturur babamı, amcalarımı sorardım... Oda anlatırdı saatlerce.... Anlattıkları kadarı ile ben babama fena halde benzediğimi fark ettim... Benim babam mutluluğun kıymetini bilen maddiyata zerre değer vermeyen bir adam.... Çocukluğu Trabzon'da minik bir köyde geçmiş... Peltek konuşan köyün neşesi ama bir o kadarda belalısıymış... Kendinden büyükte olsa dövermiş karşısındakini tepesi atınca... Ama bir o kadarda yufka yürekliymiş... Her yerini yaralarmış sakarmış, bahtsızmış... Ağaca çıkarmış bastığı dal kurumuştur çöker ve dikenlerin içine düşermiş popo üstü... Koskoca salıncakta sallanırmış yaşlılar dedeler büyükler.. Babam bindiğinde koparmış ipi..

Bana maddi olarak bir varlığı olmamıştır babamın... Tam tersine maddiyatı bilmeden maddi sıkıntıları öğrenmişimdir onunla... Varlık değilde yokluğu var etmeyi görmüşümdür... Umursamaz bir tavır takındığında aslında onu bir maske olarak kullandığını öğrenmişimdir... Balkondan boş ve çaresiz bakışlarını görmüşümdür... Olanların birikenlerin çığlığını boş bir bakışa sığdırdığını görmüşümdür... Maddi durum olmasa da ihtiyaç olduğunda benim için o fırsatı her daim yaratmıştır.... Cebinde son 10 lirasına kendisininde ihtiyacı vardır ama başka ihtiyaç sahibi gördüğünde kendini zora attığına tanıklık etmişimdir... Bana belki arsalar yatlar bırakmayacağını biliyordum ama bana insanlık mirasını bıraktığını anladım zamanla....

Böyle bir ailenin çocuğuyum ben.. Varlık nedir bilmedim yokluk içinde şükretmeyi öğrendim... Sonra da dua etmeyi.. Bir çok ailevi sıkıntıyı anlatamayıp yazmaya yöneldim... Şimdi tek korkum ölmek falan değil onlar gittiğinde ne yapacağımı bilmemenin verdiği korku... Ya da yaptığım bir hatadan ötürü onların gözlerinde ölmektir. Babalar önemlidir.. Evde tek kalmaya kaldığınızda 10 kilitli kapıdan daha çok güven verir bir babanın evde oluşu... Kimseyi böylesine bir olaydan mahrum etmesin Allah'ım... Bu yazıları yazarken ki en büyük korkum ve çekingenliğimde bu konu oluyor. Ben böyle şükür yazısı gibi anlatıyorum ya mahrum olan biri okursa diye endişeleniyorum... Ancak şunuda bilmenizi isterim bazen anne ve babanzıdan görmediğiniz ilgiyi hissedemediğiniz o güveni bir başkasından da hissetmek mümkün. Kısacası aile biyolojik değildir....

SEVGİLER