Ben küçük bir kız çocuğuyum gözlerine bakmaktan korkan. Sen uzak bir hayatın koca adamı, benim gözlerime bakmaya gerek bilen duymayan. Kaderimsin,kaderimdesin. Çıkış yok bu kapıdan. Seninle ortak bir hayatımız olmayacak. Cümleler kurmayacağım içinde biz olan. Kuramayacağım, çünkü senin cümlelerindeki bizler başka kadınlarla dolu olacak. Aşıksın birine belki,ya da aşık olacaksın,başka hayatlar sığdıracaksın hayatının içine. Bense yoldan geçen bir yabancı, hayatına girmeye çalışan ufaklık…
Kader bunu yapmamalıydı bana.Hemen öğretmemeliydi umutsuzluğu,aşkın ne kadar acıttığını. Hayallerim imkansızlıklarla dolu olmamalıydı. Mutluluk parıltısı gözlerimde parçalanmamalıydı,yaş olup akmamalıydı yanaklarımdan.
Unutamam,unutmak bana yakışmaz. Unutmak bana yakışsa unutulmak sana yakışmaz,yakıştıramam.
AMA TEŞEKKÜR EDERİM İÇİMDEKİ KIZI BÜYÜTTÜN. BANA KOCAMAN BİR SEVDA ARMAĞAN ETTİN. HEP MUTLU OL. HEP BÖYLE KAL. SENİ SEVİYORUM KOCA ADAM…