Kurtuldun.

Kurtuldun.
Dünyada sana ait bir yenilgim var artık.
Üstüme varmayın , Büyütülmüş suskunluğuma.
Gideceği zamanı anlar insan.
İç çekişlere aslını başkasında unuttuğun bir yüreği getirmek ,
En büyük intihar biçimi değil midir ?
Bir tek kendini göremeyen göz kadar yalnızım.
Zamanın yaptığı bir fenalık bu.
Ayni yerde hiç bulunmayacaktık.
Kurtuldun bugün.
Ama gidemedin tam olarak.
Eğer gidebilseydin benden aldıklarını bırakarak.
Yazılması zor bu satırlarda,
Kaydırmazdık gövdemizi.
Bu öyle bir rüzgar ki anlarım , anlatamam.
İçimin esirliğine,
Sen dağınık diyorsun.
Ben dalgınlık diyorum ona.

Herkesin diline , kalbine doladığı dizeler vardır.
Sindirdiği ve durmadan devam ettiği.
Sen de benim için böylesin.
Benim sabrım dilsizdir.
Yoruldum diyemez anlamıyorsun.

Sen gidemedin belki,
Ama kurtuldun bugün.

Kendimi bağışlamıyorum.
Bağışlarsam unuturum seni.
İçimde salınarak gezen
Sureti sana benzeyen ,
Bir yara hatırlatır ummazlığımı.

Bir acı insanı büyütüyorsa,
Devler var bizim aramızda .

Eksikliğe mi alışmalıyım ,
Kalabalığa mı yoksa .
Kurtuldun sen nasılsa.
Dilimin ucundaki bir kelime ,
Ta göğsüme kadar kök salmışken ,
Nasıl susulur anlatsana.

Ama gittin sen ,
Kurtuldun.