Anı defterindeki , unutularak kuruyan gül yaprağı gibiyim...Oraya kurumadan önce konulduğumda, senin için en önemli insan idim...Şimdi kurudum ve unutuldum...Dokunsan toz olacak yapraklara sahibim...Sen yeter ki dokun ben razıyım toz olmaya...Yeter ki bana sonkez dokunan eller senin ellerin olsun.!Ben razıyım toz olup rüzgâra kapılmaya.