İnce bir ipin üzerinde dans ediyor, yıldızlar.
Son çıkışın hızlı artışı gibi kalbin her sessizliği..
Lavinia.
O hiç bitmeyen lanetli sessizlik ve bir ölüm çiceği..
Görünmeyecek kadar bitgin, görünecek kadar sonsuz.
Bu bir veda çiceği..
Birikmiş lav silahı kadar yangın, ve bir ölüm çiceği kadar yıkık..
Öyle ki; hangi şair senin bana olan sessizliğini anlatabilir ki?
Hangi ressam gözlerinin güzelliğini çizebilir?
Ve hangi doktor kalbimin içini iyileştirebilir?
Oysa aslında hiçbir şey beni bana geri getiremiyor ki seni bana geri getirsin..