Manzaranın Ruhu

Güneş tepeden süzülerek veda edercesine ırmak boyunca uzanan iğneleri ve kavakları selamlıyordu. İlkbaharın müjdecisi olan çiğdemler yavşanların kurumuş hali insanı ıssız bir dünyadaymış gibi bir hava uyandırıyordu. Tepelerden dörtnala inen yılkılar bozkırdaki yıldızlar oluveriyor gözümde...Gökyüzünün maviliğinden eser yoktu .Kaybolduğunu haber verir gibi uçan bir kaç kuşun sesi yüreğimi paramparça etti... Derenin neşesiz akışında da ilkbaharın tazeliği ve canlılığı kalmamıştı...Çantamdan kırmızı kapaklı defterimi çıkardım ve sırtımı yaslandığın yalnız çamın şahitliğinde not almaya başladım .Kasvetli havanın bir yıl sürecek görüntüsünde uzaklarda beliren kırk ikindinin müjdesini yüreğimde bir heyecan gibi taşıyacaktım...
EBUBEKİR KURİ