Gün geçmiyor ki bir gece daha bitmesin,
Sensizligin pençesinde.
Uzun uzadıya uzanan ellerini gördüğüm rüyalar,
Uyanmaya kıyamadıgim hayallerin.
Yokluğunu tesbih gibi saydığım,
Saatler , dakikalar, saniyeler.
Her zerresi sen kokan sokaklar.
Sensizligi suratıma vururken gecenin karası,
Oturup her zaman ki yerde sigaramin dumanını seyrediyorum.
Uzaklarda olmasan da sen ,
Ben senin yoklugunla bir gün daha ölüyorum.
Bakışların ilk gün ki gibi hatrimi zorlasada,
Sana tutunmak için uzattığım ellerim,
Yine sensizlikle buluşuyor.
Vuslat için attığım her adımda ,
Yürüdüğüm sokaklar ismini haykıriyor bana .
Ben ise istemediğin için aglamiyorum.
Verdiğim sözü tutmanin gururu ile,
Bakıyorum gözlerine bakar gibi uçsuz boşluklara.
Her zaman ki gibi el sallıyor hayallerin.
Beni benden alan tiz sesin çınlıyor kulaklarımda.
Ezberledigim herşeyi unutuyor,
Sessiz sessiz sayıklayorum geçenleri.
Leylanin vurgunu canlanıyor gözümde,
Eskilere dönmek ne kelime,
Mecnun eskitmismiydi geçmişini...