MERHAMETİN GÖLGESİNDE BÜYÜDÜM

Kalbimde en yumuşak yer sizin adınıza açılır.
Bir sözünüz bile içimde tüm fırtınayı yatıştırır.
Sizin merhametinizle tanıdım insanlığın sıcak yanını.
Ne zaman hatırlasam, ruhum kendiliğinden iyileşir, taşırır.

Bir bakışınız bile kırık gönlü onarırdı.
Yanlış yapınca kızsanız bile şefkatle sarardı.
Sizden öğrendim affetmenin ağır ama güzel olduğunu.
Kötülük arasında iyiliğin de bir sığınak yaradığını.

Sessizce iyilik yapan insanlardan oldunuz hep.
Sözünüzden çok yüreğiniz konuştu, içime işledi tek tek.
Bizi asla yarı yolda bırakmayan bir merhamet taşıdınız.
Sanki kalbinizde binlerce çocuğu aynı anda sakladınız.

Düşerken elimi tuttunuz, güçsüzken güç verdiniz.
Hatalarımın üstüne değil, kalbimin üstüne eğildiniz.
“İnsan olmak güzel bir emek ister” sözünüz kaldı aklımda.
O merhametinizle bugün bile yolumu buluyorum karanlık anımda.

Aslı öğretmenim, sizin sevginiz incitmez, sadece sarar.
Yürek kırmaz, onarır; karanlık değil, ışık arar.
Ben sizi hatırladıkça içimin en temiz yeri parlar.
Merhametiniz bana ömürlük bir dua gibi hep kalır.