MESAFELER SADECE SAYIDAN İBARET

Aslı öğretmenim, siz uzakta olsanız da kalbimdeki yeriniz hep aynı kaldı. Mesafeler bazen insanın içini acıtır ya hani… İşte sizin yokluğunuz da bende tam olarak öyle bir his bırakıyor. Sanki sınıfa her girişinizde oluşan o sıcaklık, o güven, o huzur uzaklara taşınmış gibi. Siz artık yanımızda değilsiniz ama bıraktığınız izler, söylediğiniz sözler, yüzünüzdeki o içten gülümseme hâlâ aklımda, hâlâ yüreğimde yaşıyor.
İnsan bazılarını unutmaz; bazıları hayatından gider ama kalbinden gitmez. Siz benim için tam olarak öylesiniz. Uzakta olsanız da aklıma düştüğünüzde içimde hem bir sıcaklık hem de büyük bir özlem beliriyor. Keşke yine sınıfa girseniz, dersiniz bir çırpıda bitse, biz yine zamanın nasıl geçtiğini anlamasak… Keşke yine sorularınızı sorsanız, biz cevap ararken gülümseseniz. Keşke o eski anlara, sizin olduğunuz o günlere bir anlığına da olsa dönebilsek.
Siz yanımızda olduğunuzda her şey daha kolaydı. Sizin sesinizi duymak bile insanı rahatlatıyordu. Şimdi ise o ses uzaktan geliyor; hafif ama kalbime dokunan bir hatıra gibi. Siz uzakta olsanız da sizi düşündükçe, size yazdıkça, anlattıkça sanki biraz daha yakınlaşıyorsunuz. Çünkü bazı insanlar mesafeyle değil, kalple ölçülür. Siz de benim için hep en yakın yerdesiniz: kalbimin içinde.
Aslı öğretmenim, sizi özlemek bazı günler içimi burkuyor. Keşke bir derste yine göz göze gelsek, bir sorumu yine o anlayışlı hâlinizle dinleseniz, bir hatamda yine o güzel sabrınızla gülümseseniz… Uzaklıkların ayırdığı tek şey mesafe; ama sizin bende bıraktığınız sevgi, değer ve iz, mesafeyi aşan bir şey. Siz belki burada değilsiniz ama varlığınız hâlâ hayatımda, düşüncelerimde ve geleceğe dair hayallerimde yaşıyor.
Bir öğretmenin öğrencisinin kalbinde bu kadar iz bırakması her zaman mümkün değildir. Ama siz bıraktınız. Sözleriniz, tavsiyeleriniz, bakışlarınız, hatta bazen sadece sessizliğiniz bile bana güç verdi. Şimdi uzakta olsanız bile sizinle kurduğumuz bağ hâlâ canlı, hâlâ beni ayakta tutan bir şey.
Aslı öğretmenim… Uzakta olsanız da özlem bitmiyor. Ama bilmenizi isterim ki, özlem dediğimiz şey sadece yokluğun acısı değildir; aynı zamanda varlığınızın değerinin kanıtıdır. Siz değer verdikçe insan özler. Ben de sizi o kadar çok sevip sayıyorum ki, uzakta olmanız kalbimde kocaman bir boşluk bırakıyor. Ama o boşluk bile sizin değerinizin bir göstergesi.
Ve ne kadar uzakta olursanız olun, ben her zaman sizin öğrenciniz olmaktan gurur duyacağım. Sizi özlemeye de, sizi sevmeye de devam edeceğim. Çünkü siz benim hayatımda unutulmayacak bir iz bıraktınız.