Mihrab-ı dünya/m...

O kadar gücüm yok. Son cümlenin parantez içini boş bırakıyorum. Zannetme bivefa olduğumdan yüzüm gözüm naftalin kokusuna bulanmış. Ben doğduğum gün bir insan bu dünyadan ayrılmış. Vefa-bivefa denklemi iki kere iki dört edercesine bu kadar kat'i işte. Velakin esrik zamanın albenisine müptele dumura uğrayayan benliğin bunu anlaması beklenmez. Neylersin.
Her birimiz kendi boynumuzda ki düğümün farkına varmaksızın avare dolaşıp durmaktayız. Zaman zamane insanın avuçlarına her sabah bir tutam sevinç bırakırken sen ve ben o sevinci kekremsi tada bürümekte ustayız.
Günah pençesinden kopamayışımızın kuvvetiyle artık öyle bir ana doğru gidiyoruz ki fark etmeyecek yedi kere yedinin kırk dokuz ettiği ;yahut güneyden esen rüzgarın kıble olduğu.Farkeden heybemize ne aktardığımız, sarhoş zamane düşlerinin içinde gezinirken, müphem!

Pınar Önalan.