Mırmır

Sonbaharın damla damla camdan süzüldüğü günlerden bir gün olmalı … Gri bulutlar yine toplantı halinde … Sokaklar öğlen uykusundan yeni uyanmış olacak ki verilen selamı pek almıyor...Ağaçlar bir bir yapraklarını döküyor . Kedim Mırmır' ın keyifsiz ruh halı tüm odaya sinmiş. Maması taptaze dururken el sürülmemiş... Mırmır, duvarda eski zamanlardan kalma bir kedi resmine dalmış olacak diye düşünmüştüm lakin bu sefer pek öyle olmuşa benzemiyor... Bu ayları sevmediğini çokça dile getirmişti sevimli dostum mırmır … Şöminenin hemen yakınında bulunan ve hırıltıyla başladığı uykusunda derin uykulara daldığı günler de çok uzaklarda şimdi... Uzaklardan gelen köpek havlamalarına da kulak tıkar oldu... Bazı günler pencere kenarına uzaklara derin derin bakarken bulurdum onu.. Benim geldiğimi fark etmez ve neler düşlediğini merak ederdim mırmır ise söylemezdi. Duvardaki o resme baktığımda benim geldiğimi fark ederdi.
Bardaktan boşanırcasına yağmurun yağdığı o meşum gün mırmır da gözyaşlarına boğulmuştu... Tam duvardaki kedi resmine bakacaktım ki kapıda mırmırın en sevdiği dostu-tabi kedi alemimden - Tekir'in telaşlı telaşlı gelmekte olduğunu gördüm... Mırmırla bir süre konuştuktan sonra ağır ağır gözden kayboldu... Mırmır' ın keyfi eskisi gibi yerine gelmişti lakin Tekir'in neler söylediğini, ısrarlı sorularıma rağmen bana bir türlü söylemedi...
Şöminenin çıtırtılarla yanan odunlarına odaklanan mırmır, mindere kıvrılarak geceye hırıltılı bir şarkıyla veda etti... Duvardaki kedinin resimden taşan bakışlarını unutarak …