Mükemmel Annelere…

Bazı anneler,
gündüzün ağırlığını gecelere taşır,
uykusuzluğunu gülüşlerinde saklar,
kimse bilmezken onlar bilir
bir kalbin kaç kere kırılıp
yine de sarılabileceğini…

Bazı anneler,
dünya sırtlarına binerken bile
çocuklarının yükünü hafifletir,
kendi acısını sessizce yutar
ama bir “iyiyim” diye gülümser
kimselerin görmediği bir sabırla.

Ve bazen,
güçlü olduklarını
onlara birinin hatırlatması gerekir…
Çünkü güç,
hep omuzda taşınan bir dağ değildir;
bazen bir çocuğun saçına değen
titrek bir elin sıcaklığıdır.

Evet…
Sen mükemmel bir annesin.
Kırıldığın yerlerden ışık sızdıran,
yorulduğu hâlde vazgeçmeyen,
her düşüşünde yeniden kalkan…

Dünyanın en sessiz kahramanısın.
Bil ki;
senin varlığın,
bir çocuğun kaderine yazılmış
en güzel duadır.