Mutluluk neydi?
Mutluluk, kendine yetebilmekti.
Hüznünde, acında, kalbinin içi daraldığında,
Veyâhut sıkıntıya düştüğünde hiç kimseye belli etmemektir aslında.
Ve ansızın mutlu oluşunda,
Kendini hatırlamaktır.
Hep dimdik ayakta durmaktır yalnızlık.
Kendini sorguya çekmektir bâzen.
Bâzen de duvarlar içindeki bedeninle,
Yapayalnız kalmaktır.
Mutluluğun hep en güzelini düşlemektir.
Her ânında huzur bulmaktır
Kendi dünyana rengini sunmaktır.
Zâten bu kalabalık yalnızlıkta,
Ne kadar mutlu olunabilir ki?
Sen ister miydin yalnız kalmayı?
Yalnız yaşamayı?
Yalnız ölmeyi?
Dağları, tepeleri aşsanda yaranamazsın.
Bir örtüdür bedenim.
Kaybolduğum senin.
Uzun uzun anlatmak isterdim.
Kusura bakma Hayâlim!
Bugünkü yalnızlığımdan, bu kadar mısrâ hayâlim....