NASİBİ ALMAK

Bilmediklerimin bildiklerimle yarıştığı bir güne başladığını bilemeyen iki kişi şimdi zamana karşı yarışıyorlardı . Zaman yegane yardımcısı olan anılarıya beyne hükmederken kalp çoktan görevini layığıyla yerine getirmeye başlamıştı . Zaman adaletsizdi,sinsiydi . Adıklarını her zaman geri vermeyen bir nankör misali ele geçiriverirdi hayatımızı . Şimdi zamana hükmeden kalp kollarını sıvadı geleceğin yollarını yapmak adına . Kutu açıldı ve içinden çıkan acılarla yüzleşmenin cesareti ile korkaklığı karşı karşıya kaldı .

***

Bu açıdan bakınca, yağmurda hüzün gibi birşey galiba: İlk başta aman bana ilişmesin diye didinir sakınırsın, emniyetli ve kuru kalmak için elinden geleni yaparsın, ama baktın ki olmuyor, baktın ki yağıyor üzerine dört bir koldan, gark olursun ta dibine kadar ve bir kez bu kadar battın mı içine, ha bir damla eksik ha bir damla fazla ne farkeder. Yağmur da hüzün gibi bir şey, yakalandın mı bir kez, azı çoğu yok artık. Olsa olsa "kuru kalabilenler" ve "sağanaktan nasibini alanlar" var