Ne de Güzel Demişsin!

Ne de güzel demişsin Üstad’ım!
İstanbul’u dinliyorum gözlerim kapalı.
Çok şey değişti Üstadım !
Artık kimse senin dinlediğin gibi dinlemiyor İstanbul’u .
Artık kimse sizin gibi dinlemiyor birbirini.
Her şey değişti Üstadım
İstanbul’u dinliyorum kameram açık
Anı yaşayamaz olduk
Anıları ölümsüzleştirelim derken insanlığımızı öldürdük
Artık birbirimize ekranlardan bakarak izliyoruz
Kör olduk Üstadım kör
Bakışlarımız hiç birbiriyle buluşmuyor
Yüzleri tanımaya zamanımız yok yüz yüze
Çok işimiz var ekranlar başında
İyi ki fotoğraflar var Üstadım
İyi ki fotoğrafları yakınlaştırabiliyoruz
Fotoğraflarda görüyoruz
Yüzlerimizin anlamlı güzelliklerini
Fotoğraflar Üstadım
Artık herkesin içinde yaşadığı, insanlığın yok olduğu fotoğraflar
Hiçbiri ama hiçbiri dolduramıyor yalnızlıklarımızı
Ekranlar kapanınca daha da yalnızlaşıyoruz
Sevgi üzerine nice şairlerin kaleminden şiirler dökülen en anlamlı duygu
Sevgi diğer fotoğrafa geçince bitiyor artık
Sevgi artık iki fotoğraf arasında kısacık ömür
Sevginin içinde bulundu dilden dökülecek iki kelama hasret kaldık
İyi kötü her şey ekranlar başında başlıyor ve bitiyor
Gözler ruhun aynası derler Üstadım
Bizim aynalarımız çoktan kırıldı...