Neden bu hale geldi insanlar. Kimse kimsenin varlığına şükürcü değil. Herkes birbiriyle yarış içinde. Üstün olma çabası kin ve öfkeyi getiriyor beraberinde.
Dünya burası dünya... Gün dediğin göz açıp kapamayla bitiyor baksanıza. Kim ne götürüyor heybesinde?
Gözünü yumanın malını başkaları yiyor. Kimin için bunca çaba?
Neden hep dünyalıkların telaşı?
Eskiden eksik çok huzur da çoktu diyenler bugünleri bu hale bizler getirmedik mi?
Kendi ellerimizle inşa etmedik mi bu sevgi, huzur yoksunluğunu. Hepimizin azdan çoktan herşeyi var öyle değil mi?
Peki kaçımız mutluyuz?