NEFRET

Sabır taşı çatlar birgün.
Kasılır kaskatı damarlarımız.
Bizler bir kaç viraneyiz.
Paramparça suratlarımız.
Bu hayatta en çok insanlardan nefret ettim.
Nefret ettim kadın erkek herkesten.
Keşke bir dalda bir yaprak olsaydım.
Sonbaharda çürüyen.

Ben hiç sarhoş olmadım.
Hiç öldürmedim.
Öldüm çok kez kendi içimde.
Saçmasapan müziklerinizde.
Gırtlağımda bir avuç acı su.
Aynalar kazıdım avuçlarıma.
Her şeyimiz aynı.
Hayat aynı.
Fikir aynı.
Hisler aynı.
Cümleler aynı.
Farklılıklar arıyoruz.
Kendimizden kaçıyoruz.
Kendimizden korkuyoruz.

Ben,
En çok insanlardan nefret ettim.
Şakaklara kurşun dayayanlardan.
Koparanlardan kardelenleri.
Kandıranlardan yetimleri.
Yakşılıklı olunca biri
Koynuna giren
Eksikse bir şeyleri erkeğin
Taciz etti diye yaygara çıkaranlardan.
Rakamlı kağıtlara tapanlardan.

Ben
En çok insanlardan nefret ettim.
Son kuşu kanadından vuranlardan.
Ve yıkanlardan fakirlerin yüreklerini.
Koltuklarına yapışıp kalanlardan!
Yıpratan hayallerimizi.
Acımayan anne ceylana.
Bana
Sana
Ona...
Ben bugün,
En çok insanlardan nefret ettim.
Her biriniz bir kuyuda
Birbirinizin etlerini
Kemirin isterim!
Zira
En çok insanlardan nefret ettim...


©baranaslan