NEŞENİN ARDINDAKİ KADIN

Sen gülünce güneş açar sanki,
Odayı değil, ruhları aydınlatırsın.
Her şey yolundaymış gibi davranırsın,
Ama bilirim, o neşenin ardında
Gizlediğin nice fırtına vardır.

Kimse bilmez içinin sancısını,
Sen sadece güldüğünle kalırsın.
Oysa bir damla gözyaşın yeter,
Bütün dünyamı altüst etmeye,
Senin hüznün, benim acım olur.

Güçlü görünürsün her zaman,
Ama ben hissederim yorgunluğunu.
Bir bakışınla anlatırsın derdi,
Ben susarım, senin yerine,
Yeter ki yükün hafiflesin biraz.

Senin neşen ilaç olur bana,
Kendi derdimi unuturum seninle.
Çünkü senin bir tebessümün,
Koca bir günü güzelleştirir,
Senin gülüşün umut gibidir.

O yüzden diyorum ki ablacığım,
Senin neşene değil, kalbine bakmalı.
Çünkü orada yanan mumun ışığı,
Hep başkalarını aydınlatır önce,
Kendini hep sona bırakırsın sessizce.