Neyläyin

Könlüm istär, gezsem dünyä-älemi,
Ganatım yok, uça bilmen, neyläyin!
Okır men, görer men barça kelamı,
Manısını saça bilmen, neyläyin!

Köpler onda guwwas bolup yüzerler,
Mana zahır, halkdan pinhan gezerler,
Gül badada gülgün şerap ezerler,
El uzadıp, içe bilmen, neyläyin!

Öy daşından şerap ısın noş kıldım,
Gitdi aklım, özüm bilmey, joş kıldım,
Mey mest boldum, dersiz gapa duş geldim
Rugsat bolmay, aça bilmen, neyläyin!

Yitdi yolum, dag kaysıdır, düz kaysı?
Anmaz könlüm, magnı kaysı, söz kaysı?
Pähm eylemez, yol kaysıdır, iz kaysı?
Umıt üzüp, gaça bilmen, neyläyin!

M. g. bu dünyänin namısın,
Yıgıp-düyrüp, yele berdim hamısın!
Pikir deryasına aklın gämisin
Batırmışam, çıka bilmen, neyläyin