ÖĞRETİLERİN GÖLGESİNDE BÜYÜMEK

Hayatta bazı insanlar vardır, söyledikleri bir cümleyle değil; varlıklarıyla, sessizlikleriyle, duruşlarıyla insana nefes olur. Aslı Öğretmenim benim için tam olarak böyle biriydi. Onun yanında büyümek, sadece ders öğrenmek değildi; hayatı, insanlığı, sabrı ve iyiliğin ne demek olduğunu anlamaktı.
Ben bazen en zor dönemlerimin içinden geçerken bile onun bakışında bir güven, sesinde bir sakinlik bulurdum. Ne yaşarsam yaşayım, o hep aynı dinginlikle yaklaşırdı bana. Kızacak olsa bile kırmamaya çalışan, uyaracak olsa bile incitmemeye çalışan bir tavrı vardı. Bazen tek bir kelime etmez ama o sessizlik bile “yanındayım” derdi.
Aslı Öğretmenim, yüzü güldüğünde içime güneş gibi dolan bir huzurdu. Hiçbir öğretmen, öğrencisinin halini onun kadar derinden anlamazdı. Bazen konuşmadan anlar, bazen yüzüme bakar ve “iyisin ama yorgunsun” der gibi bir ifade bırakırdı. Ben hiçbir zaman bunu açıkça dile getirmedim ama o beni, benim kendimi bildiğimden çok daha iyi tanırdı.
Onun yanında “yanlış yaparsam beni siler” korkusu hiç olmadı. Çünkü o, insana hata yapma hakkı tanıyan, hatanın arkasında iyileşme fırsatı gören bir öğretmendi. Ne kadar yaramazlık etsem, ne kadar yanlış karar alsam, ne kadar onu üzsem bile dönüş yolunu hep açık tuttu. Sanki ben ne kadar kırarsam kırayım, o beni hep tamir etmeye hazırdı.
Aslı Öğretmenim sayesinde öğrendim ki; gerçek öğretmenlik sadece bilgi anlatmak değildir. Bazen bir omuz olmak, bazen bir sözünü tutmak, bazen öğrencisinin kendine bile söyleyemediği duyguları görmektir. O bana bunu defalarca gösterdi. Bir öğretmenin, öğrencisinin ruhuna nasıl dokunabileceğini, bir bakışın bile bir hayatı nasıl etkileyebileceğini ondan öğrendim.
Bugün geriye dönüp baktığımda, hayatımda iz bırakan en özel insanlardan biri olduğunu görüyorum. Çünkü beni sadece bir öğrenci olarak değil, bir insan olarak büyüttü. Kendi dünyama ışık tuttu, yoldan çıkacağım anlarda beni fark ettirmeden düzeltti. Bazen bir öğretmen değil de; sanki kalbimi tutan nazik bir el gibiydi.
Ve şimdi fark ediyorum ki, mesafeler koymuş olabilir, yollar ayrılmış olabilir ama onun bana bıraktığı iz asla kaybolmaz. Çünkü Aslı Öğretmenim sadece bir dönemin değil, hayatımın en değerli yerlerinden birine ismini yazdı. Öğrettikleri sınıfta kalmadı; içimde yankılandı, büyüdü, beni ben yaptı.
Benim için öğretmenden öte bir şey oldun Aslı Öğretmenim…
Sessizce güç veren, kırmadan düzelten, sevdikçe güzelleştiren bir kalp gibi…
İyi ki varsın, iyi ki yoluma dokundun. Hayatıma attığın her küçük iz, bugün bende kocaman bir anlam.