Olmayan Mutlu Sonlar

Kahramanların mutlu sonları olmaz,
Onlar gecenin sessizliğinde savaşır,
Karanlığın en derin noktasında umut taşırlar.
Kendi düşleri rüzgârda savrulmuş,
Ama başkalarının yüreğine ışık olurlar.

Yaralı bedenleri, yorgun elleri
Her zaferin ardında görünmez bir iz bırakır.
Gözlerinde gizli bir hüzün,
Dudaklarında belki hiç söylenmemiş bir tebessüm…
Ve kimse bilmez, kimse fark etmez,
Ama dünya onların sessiz fedakârlıklarıyla döner.

Sevdayı, umudu, mutluluğu başkalarına verirler,
Kendi kalplerinde yalnızca sessiz bir özlem taşırlar.
Bir çocuğun gülüşünde, bir dostun elinde,
Bir yabancının mutluluğunda hayat bulur kahraman.

Zaman geçer, isimler silinir,
Ama geride kalan ışık,
Yalnızca onlar için değil, hepimiz için parlar.
Kahraman bilir, mutlu son kendi değildir,
O, başkalarının yüreğine emanet ettiği bir armağandır.

Ve onlar gider, sessizce,
Adları anılmadan, ama ardında bir dünya aydınlık bırakır,
Çünkü kahramanların görevi,
Kendi masallarını yaşamaktan çok,
Başkasına mutluluğu armağan etmektir.