Ölüm Korkusu

İnsanın doğduğu andan itibaren, yaşam çizgisinin kenarında sona doğru akmakta olan bir kum saati belirir. Çünkü hayata başlamak, geri bir sayımın parçası olmaktan ibarettir. Günlük yaşamın içinde koşturan, hayaller kuran, planlar yapan ya da sadece sakince bekleyen milyarlarca insan var. Hepsini eşitleyen tek gerçek ise, ölümün bir gün kapıda ansızın belireceğidir. Üstelik insanı yakalayacağı yerin ve zamanın belirsiz olması da, onun korku ile birlikte anılmasını sağlar. Ölüm korkusu, insanın dünyaya geldiği ilk andan itibaren gerçeği olsa da, bu korkuya yalnızca belirli bir farkındalığa ulaştığı yaşlarda sahip olur. Çünkü her şeyin ansızın biteceği gerçeği soğuktur ve her şeyi hem çok önemli hem de çok değersiz kılan bir farkındalık yaratır.

Ölüm korkusu insanın yaşamının her köşesine sinsi bir koku gibi yerleşir. Görünmezdir, kalıcıdır ve en önemlisi de onu ellerinizle çıkarıp hayatınızdan atmak pek de mümkün değildir. Ölümden öte köy var mı? Bu soruya herkes aynı cevabı vereceği için, yaşam sevinci kadar ölüm korkusu da insanı tamamlayan bir parçadır. Yaşamı değerli kılan onun içinde yer alan anılar, heyecanlar ve tutkular ise; ölümü ürkütücü kılan da tüm bunları hiç beklenmedik bir anda yitirmektir. Üstelik ölümden sonrasının belirsiz ve perdeli yanı da, insanın içinde yalnızlık korkusunu canlandırır.

Ölümün olduğu yerde yaşama dair her şey anlamını yitirir. Çünkü ölüm tüm renkleri renksizliğe boyayarak geçip gider yaşamın üstünden. Fakat her şeye rağmen ölümün hayatı daha anlamlı kılmak gibi güzel bir yanı da vardır. Her an her şeyin biteceği hissi, hayatın içindeki yoğunluğu daha anlamlı kılar. Belki de bu yüzden, yaşamın olduğu yerde ölüm de her zaman kapının ardında duracaktır.