Onsuz Birgün

Onsuz geçmiş bir gün…
Güneş doğdu ama ışığı eksik kaldı,
Rüzgar esti ama içimde boşluk vardı.
Kuşlar ötmeye başladı, ama sesi bile yalnızlığımı bozamadı,
Her nefeste, her bakışta, seni aradım, ama yoktun.

Sokaklar sessiz, yollar uzun geldi,
Adımlarım boşlukta yankılandı.
Bir kahve içtim, senin yanında değilken,
Tadı gitmiş, anlamı eksik kaldı.
Her gülüş, her bakış, her hatıra,
Sadece seni hatırlattı, eksikliğini fısıldadı.

Akşam oldu, gökyüzü kızardı,
Ama içimdeki karanlık daha koyu, daha soğuktu.
Yıldızlar belirdi, ama senin ışığın yoktu,
Ve anladım ki onsuz geçen bir gün, sadece bir gün değil,
Yarım bir dünyaydı, sensiz ve eksik.

Gece çöktü, sessizlik sardı her yanı,
Rüyalarımda bile sen vardın, ellerime dokunamadın.
Kalbim sana koştu, gözlerim seni aradı,
Ve düşündüm: Bir gün daha sensiz geçti diye…
Ama her eksiklik, sevgimizi daha da derinleştirdi,
Her boşluk, her sessizlik, seni daha çok hissettirdi.

Ve ben, yarın güneşi seninle doğurmak için beklerken,
Onsuz geçen bu günün bile bana seni hatırlattığını bilerek,
Her adımımı, her nefesimi, her kalp atışımı sana adıyorum,
Çünkü sensiz geçen bir gün, yalnızca senin varlığının değerini gösterir.