Öyle bir sabaha uyanasım var ki
bu gece.
kağıtlara yazmak zor artık.
yoksa kalemim eksik değil.
bunlar hep bahane.
her şey bahane.
öyle bir sabah olsun ki.
ağlamaklı bulutlara uyanayım.
şimdi öyle bir sabaha uyanasım var ki.
bu şehir yok olmuş olsun.
ne dağları ne nehirleri,
ne de caddeleri.
sen yokken beni ilgilendirmiyor artık.
otobüslerin nereye gittiği de ilgilendirmiyor.
çünkü öyle bir sabah olacak ki,
gözlerim bu gökyüzünü de yetim bırakacak
düşlerimizden.
öyle sabahlar olacak ki,
aynalarda terk edilmiş dudaklarımın
harabe gülüşlerinde saklı seni bile
bulamayacağım artık.