oysa seni ne çok

Çok korkuyorum.
Evet korkuyorum, çünkü yine terkedilirim diye. Korkuyorum karanlık bir yolun ortasında öylece yapayalnız bırakılmaktan... Güvenimin kırılmasından, inancımın yerle bir olmasından, aşkımın yarım kalmasından korkuyorum...Bazılarına yalan gelebilir. Belki bitince bana bile yalan gelecek bu aşkı o kadar çok büyüttüm ki içimde, Gerçekliğine tüm kalbimle inanıyorum. Çok seviyorum.
Birgün olurda ağzıma almaya korktuğum o kelimeyi, gözlerimden yaşlarla akıtırım diye korkuyorum.
Korkuyorum güneşimin beni ısıtırken kavurmasından. Aydınlığımın bir anda siyahlara bürünmesinden...Yıldızlarımın önüne sis geçmesinden, yazımın kışa, baharımın ateşe dönmesinden, yapraklarımın yerlere yavaş yavaş düşerek ezilmesinden, her gün sevgiyle aşkla büyüttüğüm kalbimin aç kalıp ölmesinden korkuyorum, çok korkuyorum. Gerçekten bırakır mısın ellerimi ? Bana sonsuz aşkının garantisini verebilir misin ?


Oysa seni ne çok sevmiştim.

Biliyorum her şey yalan, buda bitecek. Ve ben korkumla yüzleşeceğim. O karanlık kuyuya düşeceğim. Böyle böyle biteceğim. Bir devir daha bitecek korkum bu aslında.
Aşkımın yüzyılında tüm savaşlarda yendiğim duygularımı en son savaşımda kaybedeceğim. Yenileceğim ve o beni öldürüp gidecek. O galip ben mağlup...
Ve sadece geriye kalbime gömdüğüm aşkımla birlikte toprağa gömüleceğim!

Bir gün gidecek olsan bile BEN SENİ ÇOK SEVDİM.