Özlem

Seni özlemediğim tek bir gün bile yok,
Her sabah uyanırken adını anar kalbim.
Gözlerimde sen, düşüncelerimde sen,
Ve her nefesim seni beklemekle dolu.

Öğlen güneşi ışığını düşürdüğünde pencereye,
Yalnızlığımda senin gülüşün belirir bir hayal gibi.
Kalbimde açılan boşluk, kimse dolduramaz,
Her an seninle tamamlanmayı bekler sessizce.

Akşam olur, gökyüzü kararır,
Ve yıldızlar bana senin gözlerini hatırlatır.
Her biri bir umut, her biri bir dua,
Ve ben seni beklerim, gecenin sessizliğinde.

Gece yarısı, rüzgarın sesiyle gelir anılar,
Seninle yürüdüğümüz yolları fısıldar bana.
Her adım bir özlem, her an bir hatıra,
Ve ben sabırla tutunurum, senin varlığına.

Umarım bir gün yollarımız yeniden birleşir,
O an dolacak boşluklar, suskun anlar konuşacak.
Kalbim çarpacak, ruhum uyanacak,
Ve biz, yeniden tamamlanacağız, seninle.

O gün geldiğinde, gözlerin gözlerime değdiğinde,
Her eksik parça yerine oturacak,
Ve biz, zamanın ötesinde,
Sonsuza kadar bir bütün olacağız,
Her anıyla, her hatırasıyla, her özlemiyle.