Özletmek mi?

Sevmek helaldir…
Bir damla su gibi berrak,
Bir çiçek kokusu gibi saf.
İki gönül arasında köprü kuran,
Allah’ın adıyla yola çıkan.
Sevgi, kulun Rabbine açılan duasıdır,
Helalin en güzel kıyafetidir.

Sevilmek vebaldir…
Eğer niyet temiz değilse,
Bir kalbi oyuncağa çevirirse,
Bir bakış umut, bir söz hayal olur,
Kırılan kalpler ardında dağlar dolup taşar.
Kimi, bir gülüşle cennet sanır dünyayı,
Kimi, aynı gülüşle cehennem yaşar.

Özlemek mübahtır…
Sevdayla yoğrulan gönüllerde,
Adını duaya katan dillerde.
Hasret, imtihanın en sessiz halidir,
Geceye düşen yıldız kadar sahicidir.
Her nefeste bir isim yankılanır,
Kalp, vuslatı sabırla bekler.

Özletmek günahtır…
Bile bile unutturmak,
Bir kalbi yalnızlığa mahkûm bırakmak.
Bir mektubu yazmamak, bir selamı esirgemek,
Zalimliktir en ince çizgide gizlenmek.
Unutma;
En büyük günah, bir kalbi boşluğa terk etmektir,
Birini özletip, özlemini görmezden gelmektir.

Ve bilir misin?
Hayat, bu dört sırla sınar insanı:
Sevgiyle imtihan, veballe sınav,
Hasretle sabır, günahla hesap.
Kiminin duası, kiminin vebali kalır,
Ama sonunda yalnız Allah’ın terazisi tartar.